Choroba Dupuytrena - leczenie

Autor: RAFAŁ CZEPUŁKOWSKI
Konsultacja merytoryczna: MARTA ŚLĘZAK
Przykurcz rozcięgna dłoniowego, zwany chorobą Dupuytrena, charakteryzuje się łagodnym rozrostem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczem zgięciowym palców. Etiologia choroby jest niejasna. Wymienia się wiele czynników wpływających na powstanie choroby, w tym uwarunkowania genetyczne. Może występować rodzinnie, częściej pojawia się u osób chorujących na cukrzycę, padaczkę, choroby wątroby i palących papierosy.

Przykurcz Dupuytrena jest schorzeniem ręki dotyczącym rozcięgna dłoniowego. Choroba jest charakterystyczna dla mieszkańców północnej Europy. Występuje dwukrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet, zazwyczaj po 40. roku życia. U mężczyzn zwykle przykurcz jest bardziej zaawansowany. Przeważnie obejmuje palce serdeczny i mały. Może dotyczyć obu rąk. Bez odpowiedniego leczenia, palce mogą pozostać w zgięciu już na stałe, co będzie utrudniać wykonywanie codziennych czynności.

Jakie są przyczyny Choroby Dupuytrena?

Choroba Dupuytrena jest schorzeniem dotykającym głównie dłonie i palce. Przyczyną przykurczu jest przerost fibroblastów rozcięgna dłoniowego i odkładanie się w nim kolagenu. Przykurcz Dupuytrena jest dziedziczony autosomalnie dominująco, z różną penetracją genów. Osoby z rodzinami, u których występowała ta choroba, mają większe ryzyko jej rozwoju. Może mieć też charakter urazu zawodowego, a więc narażenia na przeciążenia i mikrourazy w czasie pracy mogą powodować drobne wylewy krwawe do rozcięgna i być początkiem procesu włóknienia.

Czynniki ryzyka Choroby Dupuytrena:

  • mężczyźni są bardziej narażeni na chorobę Dupuytrena niż kobiety,
  • osoby z rodzinami, u których występowała ta choroba, mają większe ryzyko jej rozwoju,
  • przynależność etniczna do mieszkańców północnej Europy, szczególnie Skandynawii,
  • ryzyko choroby Dupuytrena rośnie wraz z wiekiem, szczególnie po 40. roku życia,
  • palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu mogą przyczyniać się do rozwoju choroby,
  • choroby przewlekłe jak: cukrzyca, epilepsja i choroby wątroby mogą zwiększać ryzyko rozwoju przykurczu Dupuytrena,
  • praca zawodowa, szczególnie z wykorzystaniem narzędzi mechanicznych (długotrwałe wibracje) może prowadzić do urazów dłoni zwiększających ryzyko wystąpienia choroby Dupuytrena.

Choroba Dupuytrena

Objawy choroby Dupuytrena

  • Choroba objawia się w różny sposób; początkowo mogą to być tylko zgrubienia w formie guzków na dłoni i palcach. Są one zwykle niewielkie i mogą być wyczuwalne jako lekko zgrubiała tkanka. Skóra nad zgrubieniami może wyglądać na ściągniętą lub zmarszczoną.
  • Z czasem rozwój choroby może prowadzić do powstania pasmowatej tkanki Dupuytrena, która obejmując, palec ogranicza wyprost stawów śródręczno-paliczkowego i międzypaliczkowego, powodując przykurcz. W miarę postępu choroby palce (często mały palec i palec serdeczny) mogą stawać się mniej ruchome.
  • Charakterystycznym objawem choroby Dupuytrena jest stopniowe zginanie palców ku dłoni. W zaawansowanych przypadkach palce mogą być na tyle zgięte, że ich wyprostowanie staje się niemożliwe. Zmiany mogą występować w jednej lub obu dłoniach, ale zwykle nie rozwijają się symetrycznie.
  • W zaawansowanych stadiach choroba istotnie ogranicza funkcję ręki i sprawia trudności na przykład z pisaniem, trzymaniem przedmiotów, zakładaniem rękawiczek, włożeniem ręki do kieszeni lub przywitaniem się.
  • Chociaż choroba Dupuytrena często nie jest bolesna, niektórzy pacjenci mogą odczuwać dyskomfort lub ból, zwłaszcza w początkowych etapach choroby.

Badanie lekarskie

Diagnostyka przykurczu Dupuytrena opiera się przede wszystkim na badaniu klinicznym, które przeprowadza chirurg ręki. Bardzo ważny jest tutaj wywiad lekarski. Ponieważ choroba Dupuytrena może występować rodzinnie, lekarz może zapytać, czy wśród krewnych ktoś chorował na tę chorobę. Następnie lekarz zbada dłoń i palce, oceniając lokalizację guzków, zmierzy zakres ruchomości i czucie w palcach. W diagnostyce pomocne może być również badanie USG, które pozwala na potwierdzenie rozpoznania.

Leczenie choroby Dupuytrena

Drobne zmiany bez ograniczenia ruchu palców nie wymagają leczenia operacyjnego. Wskazane są wtedy okresowe kontrole u lekarza ortopedy – chirurga ręki. Na wcześniejszym etapie choroby lekarz może zdecydować się na wstrzykiwanie leków sterydowych. Iniekcje z kortykosteroidów mogą być stosowane w celu zmniejszenia stanu zapalnego i spowolnienia postępu choroby, zwłaszcza w przypadku bolesnych guzków. Inną formą leczenia są iniekcje kolagenazy. Wstrzyknięcie leku może prowadzić do osłabienia przykurczu.

Leczenie operacyjne

Choroba Dupuytrena często rozwija się przez kilkanaście lat - charakteryzuje się wolną progresją zmian. Niestety zanim Pacjent trafi do specjalisty - chirurga ręki, wówczas potrzebne jest już tylko leczenie operacyjne.Większość chorych decyduje się na leczenie operacyjne z powodu dyskomfortu, bólu lub przykurczu palców, który utrudni wykonywanie codziennych czynności. Istnieje wiele metod operacyjnych dostosowanych do postaci i stopnia zaawansowania choroby. Małoinwazyjny zabieg operacyjny może polegać na podskórnym przecięciu pojedynczego pasma przykurczającego w celu uwolnienia przykurczu. Otwarta operacja jest wskazana przy bardziej rozległej chorobie. Polega na całkowitym wycięciu zmienionego rozcięgna dłoniowego oraz guzków z jednoczesną korekcją przykurczu palców. Ze względu na rozległość cięć operacyjnych i założonych drenaży rany, czasem bywa wymagana jednodniowa hospitalizacja. Kinezyterapia pooperacyjna obejmuje ćwiczenia usprawniające ręki.

Choroba Dupuytrena - rehabilitacja

Jeśli choroba Dupuytrena nie występuje u Ciebie w stopniu zaawansowanym, nie ogranicza wykonywania najprostszych czynności i tym samym nie kwalifikuje się do wykonania operacji, odwiedź Rehasport w celu konsultacji fizjoterapeutycznej, by dowiedzieć się, jak zapobiegać rozwojowi choroby.

Powiązane artykuły:

Poznaj inne możliwe urazy ręki i nadgarstka.

Bibliografia:

Autor
RAFAŁ CZEPUŁKOWSKI
RAFAŁ CZEPUŁKOWSKI

Specjalista do spraw content marketingu, dziennikarz sportowy i medyczny. Redaktor naczelny magazynu „Poradnik Zdrowie i Sport”, członek Dziennikarskiego Klubu Promocji Zdrowia, współtwórca wielu artykułów medycznych z zakresu ortopedii i urazowości w sporcie.

Czytaj więcej
Konsultacja merytoryczna
MARTA ŚLĘZAK
MARTA ŚLĘZAK

Lekarz w klinice Rehasport, specjalizuje się w ortopedii i traumatologii narządu ruchu z ukierunkowaniem na leczenie schorzeń ortopedycznych oraz urazów kończyny górnej. Prowadzi działalność dydaktyczną dla studentów medycyny Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.

Czytaj więcej