616281181
Badanie tej okolicy to analiza kilku sąsiadujących i skojarzonych biomechanicznie stawów, tj. stawu skokowo-goleniowego (właściwy staw skokowy), więzozrostu piszczelowo-strzałkowego (dalszego), stawu podskokowego (zawartego między kością skokową i piętową) oraz stawu Choparta (zawartego w dwóch przedziałach, między kością skokową i łódkowatą oraz kością piętową i sześcienną). Najczęstszym wskazaniem do diagnostyki stawu skokowego jest jego skręcenie, podczas którego strukturami ulegającymi uszkodzeniom głównie są więzadła. Położone powierzchownie są łatwo dostępne w badaniu USG. Jeżeli do tego dodać, że kluczową jest ocena funkcjonalna wydolności więzadeł, to jasno widać, że badanie USG jest metodą obrazową pierwszego wyboru. W USG oceniamy morfologię i funkcję więzadeł, wszelkie postaci niestabilności.
Inne częste wskazania, to poszukiwanie kostnych ciał wolnych oraz ocena ścięgien w otoczeniu stawu skokowego. Oceniamy ścięgna mm.strzałkowych (zapalenie ich pochewek, urazy, w tym „split injury”, urazy troczków stabilizujących, niestabilności, procesy chorobowe trzeszczki ścięgna m.strzałkowego długiego), ścięgna kanału stępu, prostowników, ścięgno Achillesa, rozcięgno podeszwowe. Tu również USG jest metodą z wyboru.
Dodatkowo w USG diagnozować można „ukryte” złamania (zmęczeniowe oraz awulsyjne) czy koalicje stępu. Im większe doświadczenie badającego tym większe spektrum możliwości.
