USG barku

Ultrasonografia barku skupia się w głównej mierze na ocenie struktur ścięgnisto-mięśniowych, w szczególności tzw. stożka rotatorów (nazwa zwyczajowa, in. pierścień czy mankiet rotatorów, ang. rotator cuff). Badanie to ma mniejsze znaczenie w diagnozowaniu chorób stawu ramiennego (ustępując artrografii MR lub CT).

W ocenie rotatorów diagnozuje się różne typy uszkodzenia przyczepów ścięgien, wraz z danymi istotnymi przy określaniu możliwości operacyjnych, np. obkurczenie kikuta ścięgna, stopień zaniku brzuśca mięśniowego – różnicowanie uszkodzeń naprawialnych od nienaprawialnych. Wśród innych schorzeń diagnozuje się śródścięgniste depozyty hydroksyapatytów wapnia (tzw. wapniejące zapalenie stożka rotatorów), zapalenie kaletki podbarkowej, neuropatyczne zaniki mięśni obręczy barkowej (nad- i podgrzebieniowego, naramiennego, czworobocznego, zębatego przedniego) czy choroby ścięgna głowy długiej m.dwugłowego. Właściwość badania USG pozwalającą na ocenę ruchu struktur w czasie rzeczywistym wykorzystuje się do oceny konfliktów tkankowych (zewnątrz- i wewnątrzstawowych – np. konflikt podbarkowy, tylno-górny konflikt wewnętrzny), niestabilności ścięgna głowy długiej m.dwugłowego.

Integralną składową okolicy barkowej jest więzozrost barkowo-obojczykowy. Badanie USG pozwala na ocenę pełnego spektrum schorzeń, począwszy urazowych uszkodzeń pasm więzadłowych barkowo-obojczykowego i kruczo-obojczykowych (wraz z ocena dynamiczną wszelkich postaci niestabilności), poprzez proces zapalny stawu barkowo-obojczykowego, i jego zmiany zwyrodnieniowe.