Zamrożony bark

Autor: RAFAŁ CZEPUŁKOWSKI
Konsultacja merytoryczna: NATALIA REKE
Data dodania 29.03.2020
Data ostatniej aktualizacji 18.07.2023

Spis treści:

Zamrożony bark – zespół zamrożonego barku (ZZB) może być częstą przyczyną przewlekłego bólu barku. Dotyczy około 2-5% populacji, w tym głównie kobiet. Jest chorobą uleczalną, ale rekonwalescencja zajmuje długi czas, a sama choroba znacznie utrudnia codzienne funkcjonowanie. Ponadto, u części pacjentów, schorzenie to może wystąpić w przeciwległej kończynie i ustąpić samoistnie po kilku miesiącach do 2 lat.

Spis treści:

Co to jest zamrożony bark?

Zamrożony bark to schorzenie, które charakteryzuje się dużym ograniczeniem ruchomości w stawie barkowym, a także towarzyszącym mu narastającym bólem, głównie związanym z używaniem kończyny, jak również spoczynkowym np. podczas nocy.

Zamrożony bark - objawy

O pierwotnym zespole zamrożonego barku mówimy, gdy nie ma wyraźnych czynników sprawczych, jak: nagły uraz, czy przebyty zabieg operacyjny, które mogłyby wpłynąć na powstanie dysfunkcji. Badania obrazowe i histopatologiczne wskazują, że zamrożony bark, to stan zapalny maziówki oraz zwłóknienie torebki stawowej. Pojawia się kolagenowa tkanka, przypominająca bliznę. Unaczynienie i unerwienie tej nowej tkanki wyjaśnia dlaczego zamrożony bark jest tak bolesny i powoduje sztywność.

Dla zespołu zamrożonego barku charakterystyczny jest ekstremalny ból bez wymiernego uszkodzenia tkanki.

Zamrożony bark – przyczyny powstawania

Przyczyny powstawania zaburzenia nadal nie są do końca znane, ale w grupie osób z zamrożonym barkiem, obserwuje się korelację wystąpienia choroby z: cukrzycą, chorobą Parkinsona, zaburzeniami sercowo-naczyniowymi, immunologicznymi, biochemicznymi czy hormonalnymi. Problem ten dotyka głównie kobiet w średnim wieku. Warto wspomnieć o silnym lub długo trwającym stresie jako elemencie powtarzającym się w wywiadzie medycznym w okresie nawet kilku tygodni czy miesięcy, poprzedzającym wystąpienie bólu i nagłego postępującego ograniczenia ruchomości stawu ramiennego, bez urazu czy przeciążenia. Do tej pory nie udało się znaleźć korelacji między typem osobowości a zapadalności na chorobę czy przewidywanie postępów leczenia. Zamrożony bark, który daje długotrwające dotkliwe objawy, może negatywnie wpłynąć na samopoczucie pacjenta.

Trzy fazy przebiegu zamrożonego barku

1. Faza zamrażania – trwająca od 1 do 8 tygodni.

Początkowo pojawia się ból w czasie czynności dnia codziennego, który często pacjent interpretuje jako drobne przeciążenie. Następnie pojawia się bolesne ograniczenie ruchu. Chociaż w niektórych przypadkach kolejność wystąpienia bólu i sztywności może być odwrotna. Ból uniemożliwia pacjentowi spanie na zajętym barku. Najnowsze doniesienia mówią o rotacji zewnętrznej jako pierwszym ograniczonym zakresie.

2. Faza zamrożenia – trwająca od 9 do 16 miesięcy.

Następuje obniżenie bólu spoczynkowego, czasem pojawia się ból nocny. Jednak sztywność postępuje i pacjent skarży się na upośledzenie prostych czynności dnia codziennego, takich jak zapięcie biustonosza, czy sięgnięcie do pasów w samochodzie.

3. Faza odmrażania – trwająca od 12 do 40 tygodni.

Ruchomość stawu stopniowo wraca samoczynnie. Często jednak spotykane jest niepełne wyzdrowienie, dolegliwość wraca w barku przeciwnym.

Zamrożony bark - objawy, leczenie, rehabilitacja

Zamrożony bark - leczenie

W przypadku zamrożonego barku ważne jest, aby nie lekceważyć pierwszych objawów. Szybka interwencja fizjoterapeutyczna może wpłynąć na łatwiejszy powrót do zdrowia. Leczenie zamrożonego barku polega na działaniu fizjoterapeutycznym poprzez: pracę na tkankach miękkich w tym min. na punktach spustowych, pracę w bruzdach mięśniowych, pracę na powięzi (np. FDM), masażu głębokim, terapii manualnej, ćwiczeniach przeciwbólowych i zmniejszających sztywność barku, czy relaksacji i ćwiczeniach oddechowych. Duży wpływ w redukcji dolegliwości bólowych i powrocie do pełnej sprawności ma systematyczność i zaangażowanie pacjenta w rehabilitację, wsparte na jego właściwej edukacji.

W skrajnych przypadkach, gdy leczenie zachowawcze zamrożonego barku nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wykonuje się ostrzykiwania z preparatem przeciwbólowym i przeciwzapalnym, z soli fizjologicznej czy w ostateczności zabieg chirurgiczny, polegający na przecięciu torebki stawowej i uwolnieniu stawu. Po zabiegu konieczne jest natychmiastowe uruchamianie i intensywna rehabilitacja.

Nie lekceważ pierwszych objawów! Szybka interwencja fizjoterapeutyczna i rehabilitacja zamrożonego barku może przyspieszyć powrót do zdrowia. W większości przypadków postępowanie zachowawcze pozwoli na pozbycie się bólu i powrót do sprawności. Znajdź fizjoterapeutę z Rehasport w popularnych lokalizacjach:

Program rehabilitacji po operacyjnym leczeniu zamrożonego barku

Bazując na wieloletnim doświadczeniu oraz współpracy z najlepszymi polskimi ortopedami, opracowaliśmy zaawansowane programy rehabilitacji, które pozwolą Tobie bezpiecznie i szybko wrócić do maksymalnej sprawności po przebytym zabiegu operacyjnym.

Pamiętaj, że operacja to dopiero połowa sukcesu, a o ostatecznym powodzeniu zadecyduje proces rehabilitacji i Twoje zaangażowanie. Twoja rehabilitacja po operacyjnym leczeniu barku zamrożonego potrwa około 24 tygodnie. Pamiętaj jednak, że ten okres może ulec zmianie i jest na bieżąco dostosowywany do Twoich postępów przez lekarza i fizjoterapeutę.

Na pierwszej rehabilitacji po operacji, tzw. rehabilitacji „zerowej” pojawisz się w RSC około 7 dni po zabiegu, zaraz po wizycie kontrolnej u lekarza. Do tego czasu będziesz korzystał z ortezy i wykonywał ćwiczenia zawarte w instruktażu pooperacyjnym. Regularne spotkania z fizjoterapeutą rozpoczniesz po dwóch tygodniach od zabiegu. Po trzech tygodniach od operacji rehabilitacja będzie mogła odbywać się również w wodzie. Po sześciu tygodniach będziesz zdolny do wykonywania większości podstawowych czynności dnia codziennego, w tym także do prowadzenia pojazdu.

W pierwszych tygodniach intensywnej rehabilitacji będziemy się skupiać na ochronie operowanego barku, redukcji bólu i  obrzęku, stopniowym przywracaniu pełnego zakresu ruchu, a także odbudowie siły i wytrzymałości mięśniowej. Po pierwszej Biomechanicznej Ocenie Funkcjonalnej rehabilitacja ukierunkowana będzie na eliminację ewentualnych deficytów i asymetrii oraz stopniowe wdrażanie ćwiczeń dynamicznych, a od około 20. tygodnia od zabiegu rozpoczniesz także zajęcia z trenerem przygotowania motorycznego.

W trakcie procesu rehabilitacji dwukrotnie zostaniesz poddany Biomechanicznej Ocenie Funkcjonalnej, po czternastym i po dwudziestym czwartym tygodniu od zabiegu. Uzyskanie dobrych wyników pozwoli Tobie na bezpieczny powrót do uprawiania sportu z pełnym obciążeniem, tym samym Twój program zasadniczej rehabilitacji dobiegnie końca. Rok i dwa lata po zabiegu powinieneś jednak ponownie kontrolnie przejść proces Biomechanicznej Oceny Funkcjonalnej, który pozwoli potwierdzić, że proces leczenia i rehabilitacji zakończył się pełnym sukcesem.

Powiązane artykuły:

Poznaj inne możliwe urazy i kontuzje barku.

Bibliografia:

 

Autor
RAFAŁ CZEPUŁKOWSKI
RAFAŁ CZEPUŁKOWSKI

Specjalista do spraw content marketingu, dziennikarz sportowy i medyczny. Redaktor naczelny magazynu „Poradnik Zdrowie i Sport”, członek Dziennikarskiego Klubu Promocji Zdrowia, współtwórca wielu artykułów medycznych z zakresu ortopedii i urazowości w sporcie.

Czytaj więcej
Konsultacja merytoryczna
NATALIA REKE
NATALIA REKE

Fizjoterapeutka w Rehasport, specjalistka od terapii bólu, stanów przeciążeniowych kończyny górnej i dolnej. Zajmuje się neurodynamiką (pracą na nerwach, koordynacji i sile mięśniowej) problemami kręgosłupa (dyskopatii, dysfunkcji stawowych), a także rehabilitacją kobiet w ciąży.

Czytaj więcej